Καλό ταξίδι Στέλιο....

Κάπου στου Ψυρρή ζούσε τα τελευταία χρόνια ο κ. Στέλιος, σε ένα δώμα παλιάς πολυκατοικίας που του παραχώρησε ένας γνωστός του.  Εδώ και χρόνια ήταν επωφελούμενος των Υπηρεσιών Στήριξης Αστέγων της ΚΛΙΜΑΚΑ. Ο κ. Στέλιος έπασχε από σοβαρότατα νευρολογικά και καρδιολογικά προβλήματα. Αρκετά ανεξάρτητος και υπερήφανος άνθρωπος, που όμως η κατάσταση της υγείας του επιδεινωνόταν με την πάροδο του χρόνου, με αποτέλεσμα να περπατάει με εξαιρετική δυσκολία και αφόρητους πόνους.

Το τελευταίο διάστημα, έχοντας πλέον χάσει σημαντικό βαθμό της αυτονομίας και της λειτουργικότητάς του, δεν ήταν καν σε θέση να φροντίσει τον προσωπικό του χώρο, δεν μπορούσε να πάει στην αγορά να αγοράσει τρόφιμα (με αποτέλεσμα να μένει νηστικός για τρεις και πλέον ημέρες), δεν είχε τη δυνατότητα καν να μεταβεί στο ταχυδρομείο προκειμένου να εισπράξει το επίδομα της Πρόνοιας, το οποίο και αποτελούσε τη μοναδική πηγή εσόδων του.

Η Κοινωνική Υπηρεσία της ΚΛΙΜΑΚΑ σε συνεργασία με το Δήμο Αθηναίων, κατάφερε να τον εντάξει στο πρόγραμμα "Βοήθεια στο σπίτι". Επίσης, σε συνεργασία με το Κέντρο Στήριξης Αστέγων της ΚΛΙΜΑΚΑ, συμφωνήθηκε η παροχή βοήθειας και υποστήριξης (μία φορά εβδομαδιαίως) από άστεγους-επωφελούμενους του προγράμματος καθώς και από το προσωπικό του κέντρου.

Τρείς ένοικοι του Ξενώνα Αστέγων της ΚΛΙΜΑΚΑ, μέλος του προσωπικού του Ξενώνα και μια κοινωνική λειτουργός, ολοκλήρωσαν μέσα σε μία ημέρα το βάψιμο και την καθαριότητα του δώματος, ώστε να διασφαλιστούν καλύτερες συνθήκες διαβίωσης και υγιεινής για τον κ. Στέλιο.
Έπειτα οργανώθηκε η μεταφορά απαραίτητου εξοπλισμού (ντουλάπα, κρεβάτι, ηλεκτρική κουζίνα) προκειμένου να διευκολυνθεί η καθημερινότητά του. Στη συλλογή αυτών των αντικειμένων και στη μεταφορά τους στο χώρο του κ. Στέλιου, βοήθησαν και πάλι άστεγοι, μέλη του Συλλόγου των Ρομά καθώς και η Κοινωνική Υπηρεσία της ΚΛΙΜΑΚΑ.

Αυτές οι απλές ενέργειες, η συνεργασία τόσων ανθρώπων και η αλληλεγγύη που επέδειξαν οι άστεγοι για τον κ. Στέλιο, του έδωσαν χαρά και κυρίως όμως του έδωσαν την ελπίδα ότι εξακολουθούν να υπάρχουν άνθρωποι που νοιάζονται για εκείνον...
Δυστυχώς, τα αισθήματα χαράς και ελπίδας δε διήρκησαν πολύ για τον κ. Στέλιο...Μία κοινωνική λειτουργός της ΚΛΙΜΑΚΑ, μην μπορώντας να τον εντοπίσει τηλεφωνικά, έσπευσε την περασμένη Τετάρτη στο δώμα που διέμενε για να δει τι συμβαίνει...Τον βρήκε σε ημικωματώδη κατάσταση στο κρεβάτι του και ειδοποίησε αμέσως ασθενοφόρο και την αστυνομία. Υστερα από 1,5 περίπου ώρα αναμονής, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο, όπου και κατέληξε το βράδυ της ίδιας ημέρας από "οξεία νεφρική ανεπάρκεια".
Το μόνο παρήγορο είναι ότι δε συνέβη αυτό που φοβόταν έντονα και το οποίο μας είχε δηλώσει λίγους μήνες πριν: "φοβάμαι μην πεθάνω εκεί μόνος, δε με πάρει χαμπάρι κανένας και σαπίσω...."
Σε επικοινωνία με τον αδελφό του, φροντίσαμε να γνωστοποιήσουμε αυτό που μας είχε εκφράσει ως "τελευταία επιθυμία" ο κ. Στέλιος...να δοθούν στις κόρες του κάποιες παιδικές φωτογραφίες που είχε φυλάξει σε μια σακούλα στο δώμα....Του τις είχε στείλει η πρώην συζυγός του αφότου χώρισαν...αλλά εκείνος θεωρούσε πάντα ότι αυτές οι φωτογραφίες έπρεπε να βρίσκονται στα χέρια των παιδιών του γιατί ήταν η "ιστορία" τους.
Όλοι εμείς, που πιστέψαμε και προσφέραμε σ' αυτό το εγχείρημα, αποχαιρετούμε με ιδιαίτερη λύπη τον κ. Στέλιο...Ο ίδιος έλεγε ότι η μοναξιά είναι το χειρότερο ανθρώπινο συναίσθημα και αυτό που ο ίδιος δεν μπορούσε να αντέξει...Ελπίζουμε έστω πριν "φύγει" να αισθάνθηκε ότι ίσως δεν ήταν τελείως μόνος...